YORULDUM.
Önemserseniz;kaybedersiniz.güvenirseniz,kırılırsınız.
Bir şeyi kaybetmek bu kadar acıtıyorsa,bundan sonra başka kimseye sahip olmak istemiyorum. Sahip olmadığın sürece kaybetme korkunda olmaz.
Sana yalnız değilsin derler ve düşünürsün 'değil miyim?' diye. Düşündüğüne pişman olursun sonra. Bu gün ölsen yarın dünya aynı devam edecek. Var olduğun hatırlanmayacak. Yalnız değil misin cidden?
Arkalarında bir enkaz bırakıyorlar...
Nefret etmemiz gerek çoğu kişiden nefret edemeyiz.
Hislerimiz dilsiz olmak yerine hiç olmamalıydı belkide..
Kalp kırılır ,onarılmaya çalışılır. Eskisi gibi olmasada düzelir.
Ama güvenin tek hakkı vardır. Bir kez kırıldımı bundan sonra hep 'acaba ?' diye yaklaşılır.
Çünkü;mutluluk kolay gelmez.
Kulaklık kulağımızda ne acılar atllattık çoğumuz.
Bitmiyo, dinmiyo , bu acılar susmuyo.
Çok acı çekiyoruz.
'Sustu bu gece karardı yine ay.'
Özlediğinde diğer hiç bir şey umurunda olmaz.
Özlersin,
Özlersin...
Yağmur;
Bazılarının göz yaşlarını,
Bazılarının çığlıklarını aktarır.
Yağmuru hissetmek özeldir. 
Canı yananlar,can yakanlar.
Gece gibiydi içimiz.Yalnız, sessiz,karanlık,rüzgarlı..Ama hiç bir zaman güneşi göremedik,karanlıktan aydınlığa geçemedik.
Herkesin bi acısı vardır.
Herkesin acısı ,kendine acıdır.
''Acıttığını hatırlıyorum.Ona bakmak acıtıyor.''
Siyah dokundu hepimize,
Ve ben siyah lekesinden kurtulan beyaz görmedim.
İyi değilim.
İyi değilsin.
İyi değiliz.
Bazen boş hissedersiniz; ne kızgın ,ne kırgın ,ne mutlu ...
En kötüsü odur bence. Sadece bıkmış,üzgün bir haliniz vardır o zaman. Ağlasanız susamazsınız. Sussanız dolarsınız. O boşluk sizi bulduğunda bırakmaz. Her boş anınızda yakalar,boğar.
Bu boşluğu dolduracak elbet bazı şeyler vardır fakat o dolduracak gelmez.
Hayat beklenileni beklendiği zaman vermez.
''
Acının olayı bu .'' dedi Augustus.
''Acı hissedilmeyi talep eder.''
